Gedreven tot zelfmoord

Depressie leidde ertoe dat ik probeerde mijn leven te nemen, maar God had andere plannen. Ik ben opgegroeid in een familie waar normen en waarden erg belangrijk waren, maar over een persoonlijke relatie met God werd nooit gepraat. We gingen wel elke zondag naar de kerk en ik liet me dopen toen ik tien jaar oud was, omdat ik dacht dat het zo hoorde.

De meiden

Toen ik naar de brugklas ging, ontmoette ik een groepje vriendinnen die ik ‘de meiden’ noem. Zij waren anders dan alle vriendinnen die ik daarvoor had gehad. Toen ik met deze meiden omging, begon ik te verlangen naar wat zij hadden – God had een centrale plaats in hun leven. Ik dacht dat God ook een centrale plaats in mijn leven zou krijgen als ik meer christelijke dingen zou gaan doen. Daarom ging ik christelijke T-shirts dragen, luisterde ik alleen nog maar naar christelijke muziek, ging ik vaker naar de jeugdgroep van de kerk en praatte ik over God en Jezus wanneer ik bij de meiden was of wanneer ik naar de kerk ging.

Na de brugklas begon een ander hoofdstuk uit mijn leven. Elke dag dacht ik aan zelfmoord. Ik voelde me de hele tijd waardeloos en hopeloos en had het idee dat ik beter af zou zijn als ik dood was. ‘s Avonds in bed huilde ik vaak en ik sliep erg slecht. Ik piekerde veel, dezelfde gedachten bleven zich in mijn hoofd herhalen als een stukke grammofoonplaat. Maar ik vertelde dit aan niemand. Ik dacht dat ik gelukkig moest zijn omdat ik een christen was en ik schaamde me dat ik moeite had met de manier van leven die mijn vrienden zo makkelijk af leek te gaan. Dus zette ik elke dag een vrolijk masker op, terwijl ik van binnen kapot ging.

Ik stortte eindelijk in

Nadat ik het een jaar had vol gehouden om te doen alsof er niets aan de hand was, stortte ik eindelijk in. Ik ging naar een psychiater en hij stelde vast dat ik leed aan een klinische depressie en een angststoornis. Ik kreeg medicijnen voorgeschreven en langzaam kwam het geluk terug in mijn leven.

Wanneer ik zeg dat geluk terug kwam in mijn leven heb ik het niet over echte vreugde. Ik was blij met de afwezigheid van depressieve gevoelens en ik kon blij zijn met bepaalde omstandigheden, maar er was een leegte in mijn leven en ik wist niet hoe ik die kon vullen. Terwijl ik de middelbare school doorliep, probeerde ik die leegte met verschillende dingen te vullen – vooral door het halen van goede cijfers, het lid worden van verenigingen en clubs en door relaties. Het was mijn doel om de beste van mijn klas te zijn. Ik werd lid van veel clubs en kwam in de leiding van veel van hen. Ik ging uit met twee jongens en beide relaties waren alleen gebaseerd op fysieke aantrekkingskracht.

Tijdens de middelbare school groeide ik geestelijk maar heel langzaam. Ik las een of twee keer per week in mijn Bijbel en ik bad als ik het in kon passen in mijn drukke schema, maar het kon me niet echt veel schelen. Ik probeerde goed te leven en ik wist wel wie God was, ook al had ik geen persoonlijke, intieme relatie met Hem. Zolang ik maar alle dingen deed die een christen hoort te doen, zou ik een goede reputatie opbouwen en dat was voor mij het belangrijkste.

Het diepste punt van mijn depressie

Toen ik mijn diploma had gehaald kwam de depressie terug in mijn leven. Ik had net mijn middelbare school afgerond en ik kon trots zijn op een lange lijst van dingen die ik bereikt had tijdens mijn schooltijd. Maar aan al die dingen die invulling hadden gegeven aan mijn leven, kwam plotseling een einde. Ik maakte plotseling geen deel meer uit van de leiding van de clubs waar ik bij betrokken was geweest en ik kon me niet meer storten op het halen van hoge cijfers. Ik was doodsbang, want alles wat ik tot nu toe bereikt had zou niets betekenen op de universiteit. Ik moest alles waar ik mijn eigenwaarde uit haalde los laten.

Op een avond nadat ik klaar was met de middelbare school was ik met de meiden op een feestje. Een sterk gevoel van eenzaamheid overviel me. Ik zat op het diepste punt van mijn depressie en ik had het gevoel dat ik er nooit overheen zou kunnen komen. Alles wat ik tot nu toe bereikt had en waar ik mijn eigenwaarde uit gehaald had, was weg en ik had het gevoel dat ik geen doel meer had. Ik zou die avond met de meiden doorbrengen, maar ik wilde de sfeer niet bederven. Daarom ging ik op weg naar huis.

Terwijl ik naar huis reed, zocht ik in mijn gedachten naar een reden om verder te leven. Ik bedacht bij mezelf dat als ik zelfmoord zou plegen, God me zou vergeven omdat Hij me ook had vergeven voor mijn andere zonden. Ik zou bij Hem in de hemel zijn en ik zou veel gelukkiger zijn. En als ik het fout had en naar de hel zou gaan, kon dat me ook niet veel schelen. Ik wilde gewoon verlost worden van mijn leven en van de pijn.

Onderweg naar mijn huis kom je langs een grote heuvel met een scherpe bocht waar al veel ongelukken zijn gebeurd. Terwijl ik de heuvel naderde, besloot ik het te doen. Ik maakte mijn veiligheidsgordel los en trapte het gas in, met de bedoeling de heuvel af te rijden, een ongeluk te veroorzaken en mezelf hopelijk te doden.

God had andere plannen

Hoe vastbesloten ik ook was, God had andere plannen. Ik voelde dat een kracht mijn voet van het gas haalde en op de rem zette, vlak voordat ik mijn auto de heuvel afreed en voor het eerst in mijn leven hoorde ik God tegen me spreken. Hij herinnerde me aan Zijn woorden in Jeremia 29 vers 11, waar staat:“Mijn plan met jullie staat vast” spreekt de HEER. “Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: ik zal je een hoopvolle toekomst geven.” God herinnerde me eraan hoeveel de meiden van me hielden en Hij vertelde me dat Hij nog veel meer van me hield. Dat Hij zoveel van me hield dat Hij zijn Zoon voor me had gegeven om voor me te sterven, voor mijn zonde. Dat Hij zoveel van me hield dat Hij een prachtig plan met mijn leven had en dat zelfmoord daar geen deel van was. Die avond reed ik langzaam naar de voet van de heuvel en in tranen gaf ik mijn leven volledig over aan God.

Echte vreugde

De rest van de zomer deed ik mijn best om elke dag in mijn Bijbel te lezen en intimiteit met God te zoeken. Ik gaf elk stukje van mijn leven aan Hem over, in alle omstandigheden. Ik ervaarde voor het eerst in mijn leven echte vreugde. Hoewel ik me eerst wel gelukkig voelde door het leren, de clubs en de relaties, vond ik echte vreugde bij God, omdat ik eindelijk begreep dat Hij er altijd is en altijd Dezelfde is. Ik begreep eindelijk dat Hijzelf en Zijn liefde me nooit zouden verlaten.

Ik zou je graag vertellen dat mijn leven sindsdien gemakkelijk is geweest, maar dat is niet zo. Ik worstel nog steeds met depressie en soms merk ik dat ik terugval, dat ik andere dingen voor mijn relatie met God laat gaan. Maar het verschil tussen de tijd voor die zomer en nu is enorm. Ik kan me nu vasthouden aan God en Zijn beloften en ik weet dat Hij altijd Dezelfde is en dat Hij onvoorwaardelijk van me houdt. Door Jezus Christus ziet God me als Zijn mooie dochter, zonder fouten en gebreken. Ik vind mijn eigenwaarde in Hem. Alleen een relatie met God zal me echt vervullen.

Wil je meer weten over God en geloof? Ga dan naar ikzoekgod.nl »